‘इट्स कॉंप्लिकेटेड’




 “टाईमपास बघितलास का? “ मित्राचा फोनवर पहिलाच प्रश्न.
“हो. आजच तू?”
“मीसुद्धा आजच पाहिला.”
“कसा वाटला?”  
“ठीक. मात्र हा विषय वेगळा आहे.”

‘टाईमपास’बद्दल एकदोन मित्रांनी बरंच काही सांगितलं, की ‘हा विषय वेगळा आहे.’, ‘ दिग्दर्शकाने पौगंडावस्थेतील प्रेम अलगदपणे हळुवार मांडलंय’, एका मित्राने तर रिलेशनशिप, स्पेस वगैरे जाडजूड शब्द वापरून काहीबाही सांगितलं. आता तर व्हॅलेंटाईन डेनिमित्ताने येणारे लेखही तेच - पौगंडावस्थेतील मुलांच्या प्रेमाबद्दल लिहिताहेत.

त्याच पौगंडावस्थेतील मुलांच्या प्रेमाची ही एक बाजू .

 ‘टाईमपास’मुळे म्हणा, उत्सुकता म्हणून म्हणा किंवा लेख लिहायच्या निमित्ताने म्हणा फेसबुकवर काही निवडक ‘यंगस्टर्सच्या’ प्रोफाइल्स पाहिल्या. (यंगस्टर्स शब्द लिहिताना स्वत: म्हातारे झालोय अशा अविर्भावात लिहावयाचा असावा बहुधा. कारण  इथं लिहिताना आपोआप तसा अभिनिवेश अंगात शिरतोय असं वाटतंय.) हे ‘यंगस्टर्स’ म्हणजे आमच्यापेक्षा अजून थोडे यंग - पंधरा, सोळा आणि सतरा या वयोगटातले. यातल्या अनेकांसाठी ‘रिलेशनशिपमध्ये असणे’ हे कॉमन होते. काहींच्या प्रोफाइल्स किंवा त्यांच्या स्टेटस अपडेटवरून ते रिलेशनशिपमध्ये असल्याचे स्पष्टपणे जाणवले तर ब्रेकअप झालेले इतर काही ‘देवदास’ किंवा ‘देवदासी’ही सापडल्या. विशेष म्हणजे रिलेशनशिपमध्ये असलेल्यांपेक्षा या देवदास/देवदासींचे क्वचित  ‘दर्दभरे’ स्टेटस अपडेट असायचेच. दोन्ही प्रकारात अशाच संदर्भाच्या इतर गोष्टीही होत्याच सोबतीला - फोटोज, कमेंट्स वगैरे. अर्थातच हे सर्व या सगळ्याच वयोगटाला सरसकट लागू होईल असं नाही मात्र बव्हंशी सर्वत्र थोडीफार अशीच वस्तुस्थिती आहे हेदेखील नाकारता येत नाही.

ठीकाय. या वयोगटाला समजून घेऊन त्यांची ‘ही’ अवस्थाही स्वीकारू. ‘रिलेशनशिप’ नंतर काय? या सर्व गोष्टींबद्दल विचार करण्याएवढी प्रगल्भता असते की नसते ही दुसरी बाजू आहे. तूर्तास ती विचारात घ्यायला नको.  

पौगंडावस्थेतील मुलांबद्दलच कशाला, सर्वसाधारणपणे जरी बोलायचं झालं तरी एखाद्याला रिलेशनशिपमध्ये असावं असं का वाटत असतं? या प्रश्नाचं उत्तर आहे की प्रत्येकाला आपल्याला समजून घेण्यासाठी एक स्वत:चं किंवा हक्काचं असं विश्व हवं असं वाटत असतं. ते साहजिकच आहे. त्यामुळे कुठूनही मिळणाऱ्या या ‘विश्वा’ला तो किंवा ती पटकन पकडते. हे काय विचारपूर्वक उचललेलं पाऊल नसतं. काही वेळा असंही असतं की जेव्हा एखादं अपयश, दु:ख किंवा कौटुंबिक पातळीवरील दुर्लक्ष अथवा त्रास यामुळे कोणत्याही बाजूने प्रेम मिळत नाही, तेव्हा माणूस कुठूनही येणाऱ्या प्रेमाच्या एका कवडश्याची वाट पाहत असतो. तो प्रेमाचा कवडसा त्याला मिळाला की तो इतर सर्व काही विसरून जातो. ‘टाईमपास’मध्ये दिग्दर्शकाने नेमका हाच धागा पकडलेला आहे. चित्रपटात दाखवलेली नायिका ‘प्राजक्ता’ ही मुलगी घरून न मिळणाऱ्या प्रेमाच्या शोधात आहे, तर सगळ्या जगाचा दुस्वास  सहन करणाऱ्या नायक ‘दगडू’ला समवयस्क प्रेमाची गरज आहे. किंवा कदाचित त्याची आई नसल्यामुळे त्याला तशा प्रेमाची गरज वाटतेय असंही म्हणता येईल.
  
इथंपर्यंत नेहमीचंच. म्हणजे एखाद्याला आवडणाऱ्या व्यक्तीशी संबंधित असणं (किंवा इथे -रिलेशनशिपमध्ये असणे)- कोणत्याही वयात अगदी पौगंडावस्थेत असल्यापासून-  हे नेहमीचेच आहे. पण...

इथून पुढे (आताच्या काळानुसार) होणाऱ्या बदलांशी आताचे हे ‘यंगस्टर्स’ लगेच एकरूप होऊ पाहताहेत का?

 ….. म्हणजे आता रिलेशन्समध्येही प्रचंड बदल होताहेत. म्हणजे ब्रेकअप्स तर आता खूप कॉमन झालेत. ब्रेकअप्सचं काही वाटेनाही झालंय कारण जेवढ्या लवकर ब्रेकअप होतोय तेवढ्याच लवकर ‘तो’ किंवा ती दुसरीकडे कुठेतरी ‘एंगेज’ होतेय. पूर्वी प्रेमात पडणं हे जेवढ नेहमीचं होतं तेवढंच नेहमीचं आता लगेच ब्रेकअप होणं झालंय. ब्रेकअपची कारणं काहीही असोत पण खऱ्या प्रेमाची भावना एवढी थंड असू शकते का? म्हणजे ‘ऑब्सेशन’ किंवा पछाडलं जाणं वगैरे काहीच नाही का? म्हणजे एकमेकांच्या प्रेमात पडल्यावर ते ‘रिलेशनशिप’ टिकवता येणं जमतंय का या यंगस्टर्सना? लहानपणापासूनच अनेक गोष्टींना पटकन अॅक्सेस असलेल्या या मुलामुलींना नात्याची- ‘रिलेशनशिपची’ घाई तर होत नाही?

फेसबुकवर स्वत:चं रिलेशनशिप स्टेटस ‘इट्स कॉंप्लिकेटेड’ म्हणून सांगणारी ही पिढी खरंच एवढी कॉंप्लिकेटेड बनू पाहतेय का?






Comments

Popular posts from this blog

यशवंतराव.. (भाग १)

दुर्गा भागवतांचं लेखन: भाग २ ( ऋतुचक्र )

जागृती यात्रा भाग २: यात्रेबद्दल थोडसं..